Józef Wybicki

polski pisarz i polityk, autor słów do Mazurka Dąbrowskiego; urodził się 29 września 1747 roku w Będominie koło Kościerzyny na Kaszubach. Ojciec Józefa Wybickiego – Piotr, był stronnikiem Stanisława Leszczyńskiego, jego matką była Konstancja z Lniskich. Józef Wybicki miał siedem sióstr, z których cztery wstąpiły do klasztoru, i brata Joachima, który został księdzem. Krótkie kalendarium życia1753 r.- Józef przebywał na wychowaniu u stryja, księdza Franciszka. 1755 r.- wstąpienie do jezuickiego kolegium pod Gdańskiem.1762 r. – wydalenie ze szkoły za wzniecenie buntu; oddanie do sądu grodzkiego na praktykę.1765 r. – śmierć stryja; Wybiccy musieli procesować się o swój majątek. Dzięki poparciu wojewody pomorskiego Jana Jerzego Flemminga, udało się go obronić; Józef awansował na delegata grodzkiego w Skarszewach. Wyjechał następnie na praktykę do Trybunału Koronnego, będącego najwyższym sądem w Koronie.1767 r. – na sejmiku generalnym w Grudziądzu został wybrany posłem na sejm.

Zaczął się wówczas kontaktować z przyszłymi członkami konfederacji barskiej. 27 lutego 1768 r. – na sejmie zaprotestował przeciwko planom posła rosyjskiego Repnina. 1768 r. – Józef Wybicki przystał do konfederacji barskiej. Po klęsce konfederatów pod Kcynią zbiegł przez Gdańsk do Holandii. 10 października 1770 r. – został studentem na Wydziale Prawa w Lejdzie jako Josephus Enkler. 1771 r. – wrócił do kraju i został wysłany na misję dyplomatyczną do Wiednia. Tam spotkał się z księciem Antonim Barnabą Jabłonowskim – także konfederatem. Po klęsce polityki barskiej i podziale kraju Wybicki wrócił do Będomina i osiadł w folwarku, który rozbudował i unowocześnił. wrzesień 1774 r. – ożenił się z Kunegundą Drwęską herbu Gozdawa (Kanusią), starszą od niego o siedemnaście lat. Ponieważ jego matka nie wyraziła zgody na ślub, państwo młodzi nie mieszkali jakiś czas w Będominie. W końcu matka zgodziła się na przybycie Wybickich, wkrótce jednak będąca w ciąży Kanusia zmarła, a jej teściowa niedługo potem też. Po tych doświadczeniach Wybicki wrócił do polityki.12 lipca 1775 r. – został podwojewódzkim poznańskim. Był członkiem komisji opracowującej Zbiór praw sądowych.1794 r. – Wziął udział w Insurekcji Kościuszkowskiej. Józef Wybicki na emigracji był współtwórcą Legionów. Napisana przez niego Pieśń Legionów Polskich we Włoszech znana jako Mazurek Dąbrowskiego stała się później polskim hymnem. Wybicki zmarł 10 marca 1822 roku w Manieczkach koło Śremu. Został pochowany w Brodnicy koło Śremu, gdzie obecnie znajduje się jego pusty grób. W 1923 roku szczątki zostały przeniesione do Poznania do krypty przy kościele św. Wojciecha, gdzie spoczywają zasłużeni Wielkopolanie.